ocho: mirala bien

  Jeszcze rano była pewna swojego wyboru, a teraz gdy tylko wsiadła do samochodu i wyjechała spod domu, miała ochotę od razu zawrócić, ale zaraz zostałaby skrzyczana przez brata, a później kuzyna, który już czekał w Barcelonie. Bruno od razu zasnął na tylnym siedzeniu w swoim foteliku. Czekała ich ponad godzinna podróż do stolicy Katalonii, gdzie mieli zostać do jutra, bo z samego rana mieli umówioną wizytę u lekarza. Marc zgodził się na to bez najmniejszego zawahania i nawet namawiał żeby zostali nieco dłużej, na próbę, ale Ali zawsze była uparta, szczególnie w stosunku do Bartry.

  Słabo znała miasto, więc musiała się umówić z Marciem pod jakimś charakterystycznym miejscem - obrali Camp Nou. Parkując pod stadionem, zauważyła chłopaka w bluzie z kapturem. Gdy zobaczył znajomy samochód, od razu ruszył do niego. Wsiadł na wolne miejsce pasażera.

   - Cześć - powiedział do niej i odwrócił się do tyłu. - Dawno zasnął? - zapytał, gdy ta odpalała silnik.

   - Odkąd wyjechaliśmy - mruknęła i wyjechała z parkingu. - Gdzie? - zapytała o kierunek.

   - Skręć w lewo - wskazał. Tak też zrobiła. Niedługo później podjechali pod wysoki apartamentowiec, a Marc pokierował ją by zaparkowała na podziemnym parkingu. Zatrzymała się na wolnym miejscu i zgasiła silnik. Oboje wysiedli. Alison najpierw otworzyła bagażnik i wyjęła z niego dużą torbę podróżną i swoją torebkę. Odstawiła je na podłogę i ruszyła, by wydostać z auta swojego śpiącego synka. Otworzyła drzwi i delikatnie odpięła Bruno z pasów. Po chwili usłyszała odchrząknięcie. Obróciła się i zobaczyła Marca z ich dużą torbą na ramieniu. - Mogę? - zapytał niepewnie, a ta się odsunęła. Obserwowała jak chłopak delikatnie zabiera Bruno na ręce i robi z nim kilka kroków w tył. Alison wtedy zamknęła małe drzwi, bagażnik i włożyła na ramię swoją torebkę, po czym nacisnęła guzik na pilocie przy kluczykach. Spojrzała niepewnie na piłkarza.

   - Dasz radę? - spytała, a ten pokiwał głową i ruszył pierwszy w stronę windy. Wsiedli do niej oboje. Marc poprosił Ali by nacisnęła przycisk z czwórką. Tak zrobiła. Na piętrze, gdy podeszli do drzwi mieszkania Marca, chłopak wyjął pęczek kluczy z kieszeni swojej bluzy i podał je dziewczynie, trzymając na właściwy kluczyk. Gdy Alison odkluczała drzwi, z na przeciwka, z klatki schodowej wyszła jedna starsza mieszkanka tego bloku. Ukłoniła się do Marca, a ten zrobił to samo, choć wiedział, że gdy ta ich zobaczyła to w przeciągu godziny, cały budynek będzie już wiedział, że sprowadza sobie do mieszkania JAKĄŚ dziewczynę z JAKIMŚ dzieckiem. Największa plotkara, a mieszka piętro wyżej, bo jej nadziany synek wykupił jej tu mieszkanie, by mieć z nią spokój w jego domu. Z resztą Marc wcale mu się nie dziwił... Weszli do środka, a Marc od razu skierował się do jednego pomieszczenia, po chwili wyszedł z niego bez chłopca i bez torby.

   - To wasz pokój - powiedział, zostawiając uchylone drzwi, by usłyszeć gdyby Bruno się obudził.

   - Dzięki - szepnęła i położyła torebkę na komodzie w przedpokoju.

   - Chciałbym żebyście się czuli tutaj jak u siebie - skinął głową. - Może pokażę ci mieszkanie - powiedział i poprosił by poszła za nim. Pokazał jej pokój, który miała zajmować z synem, pokazał gdzie jest jego pokój, łazienka, a na końcu trafili do dużego pomieszczenia, salonu oraz kuchni, które rozdzielała wysepka z wysokimi, barowymi krzesłami. Gdy tylko się tam pojawili, ze swojego posłania podniosła się Nina i podeszła do nich. Marc od razu przy niej przykucnął i zaczął głaskać. - To Nina, mam nadzieję, że nie przeszkadza ci to, że tu mieszka. - zwrócił się do Marquez.

   - Nie, skądże? - pokręciła głową i również przykucnęła, spoglądając na buldoga. - Cześć Nina -

uśmiechnęła się lekko i podrapała za uchem. - Jest śliczna, a poza tym Bruno uwielbia zwierzęta, w szczególności psy, o czym przekonał się nasz Goofy - zaśmiała się cicho i spojrzała na Marca. On również na nią patrzył. Oboje się speszyli i za obiekt obrali znów Ninę. Piłkarz po raz kolejny zauważył podobieństwo pomiędzy nim i Bruno, oboje uwielbiali psy.

Gdy mały się obudził, faktycznie na samym początku zobaczył psa, do którego podbiegł i zaczął się z nim bawić. Dopiero później przywitał się z Marciem, a na końcu podszedł do swojej matki, która cały czas przyglądała się mu z lekkim uśmiechem.

  Miękła, jej pogląd na wszystko się zmieniał poprzez widok Bruno i Marca razem, bawiących się, uśmiechniętych. 

  Popołudniu, gdy już zjedli zamówiony obiad, gdy wiedzieli w dużym pokoju, Bruno oglądał bajki, leżąc z Niną na fotelu. Alison wtedy siedziała na kanapie, podzielając czynność synka, a Marc siedział przy wysepce ze swoim tabletem. Wtem wszyscy usłyszeli dzwonek do drzwi. Marc odłożył urządzenie i poszedł w tamtym kierunku, Ali spojrzała na drzwi, zastanawiając się kto mógł przyjść, Nina zerwała się za swoim panem, a chłopiec był za bardzo zajęty programem, by jakkolwiek zareagować.

 Bartra otworzył drzwi i zobaczył olbrzymiego miśka, na którego widok Nina zaczęła głośno ujadać.

   - To ja, głupia! - mruknął i odsłonił twarz właściciel pluszaka. Oczywiście był to drugi Bartra. - Przybyłem do swojego bratanka, a ci się przyczepili - wzruszył ramionami i wskazał na stojących za nim Sergiego, Cristiana i Lorenę. Marc przepuścił ich w progu. Eric pierwszy wpadł do salonu z zakupionym miśkiem. Wyszczerzył się do Alison, a ta wstała i lekko się do niego uśmiechnęła. Przełożył miśka na jedno ramię, a drugim mocno objął Marquez. - Jak miło cię widzieć! Wypiękniałaś, wiesz? - poruszył brwiami, a ona się cicho zaśmiała. - Ja w sumie też, ale chyba nie tak bardzo... O i jest nasz bohater! - zawołał gdy zobaczył Bruno. Podszedł do fotela i przykucnął przy nim, pokazując pluszaka, a Lorena pierwsza podeszła do Alison.

   - Wiesz jak fajnie cię widzieć? - uśmiechnęła się szeroko i przytuliła koleżankę.

   - Ja też się cieszę, że was widzę - odparła dziewczyna. - A wy nadal razem - wyszczerzyła się do Tello, który właśnie podszedł i przytulił ją na powitanie.

   - A czy kiedykolwiek wątpiłaś? - zaśmiał się.

   - W was? Nigdy - pokręciła głową.

   - To dobrze - odparł z uśmiechem. - Patrzcie, dogadują się! Wiedziałem, że Eric już dawno przestał rozwijać się umysłowo, a teraz wiemy, że na wieku trzech lat - wyśmiewał się napastnik Blaugrany, patrząc na mniej sławnego bliźniaka.

   - Cicho bądź, Tello - warknął chłopak. - Chcę się z nim zaprzyjaźnić i dobrze mi to idzie. Piąteczka, młody! - zaśmiał się i przybił 'piątkę' z trzylatkiem, który się do niego uśmiechał.

   - Będziesz miała przynajmniej darmową opiekę do Bruna - zaśmiał się Roberto, stojący przy swojej kuzynce.

  Podniosła powieki i zobaczyła słodko śpiącego synka po drugiej stronie dużego łóżka w pokoju, który Marc przygotował specjalnie dla nich. Wczoraj gdy wymęczony przez Erica Bruno zasnął, wszyscy zostali w dużym pokoju. Siedzieli i rozmawiali. Szczerze powiedziawszy to przez chwilę poczuła się jak te kilka lat wcześniej, zanim rozstała się w kłótni z Bartrą. Była tam wtedy ze swoim bratem, jego kolegą i koleżanką ze szkoły. Zapoznali się na plaży z grupką, z którą zaczęli się ciągle spotykać. Lorena, Maite, Cristian, Martin, Thiago, Rafael, Marc Muniesa, Eric oraz jego bliźniak. Zaprzyjaźnili się, a pomiędzy Ali i Marciem zaczęło od razu iskrzyć. Ona zadłużyła się w jego szerokim i szczerym uśmiechu, a on w jej cudownych oczach, które śmiały się z całą resztą niej. Oboje uważali, że ta druga osoba ma coś w sobie i jest warta zainteresowania. Często urywali się ze wspólnych imprez i chodzili po plaży. Pierwszym etapem było trzymanie się za rękę, później gdy Bartra zaciągnął ją do morza, pocałunki, a po dwóch tygodniach znajomości wydarzyło się coś więcej. Później? Później zaczęło się wszystko psuć. Na horyzoncie, a raczej w ich ulubionym klubie pojawił się nowy barman. Stał za barem i ciągle wlepiał wzrok w młodą pannę Marquez, jednak bez wzajemności. Ona była wpatrzona w Marca, choć on był zazdrosny. Na początku miał wąty, ale się uspokoił, gdy Alison zapewniła go, że ten chłopak wcale nie jest w jej typie. Wszystko wróciło do normy, kiedy barman zaczął zagadywać przy barze do dziewczyny. Uśmiechał się i próbował coś zadziałać, by ta inaczej na niego spojrzała. Marc pojawił się tam w nieodpowiednim momencie, kiedy barman był z drugiej strony lady, tuż przy JEGO wakacyjnej miłości. Przez ułamek sekundy położył dłoń na talii Alison, a ten wpadł w furię. Wyciągnął pochopne wnioski i tak już dalej wszystko się posypało. 

 Alison cierpiała z tego powodu. Myślała, że największym bólem było to, jak w podstawówce złamała rękę, ale nie... To bolało ją bardziej. Kochała Marca, a ten... Ten jej nie uwierzył, choć zapewniał, że jest tą jedyną. Od razu wróciła z Isaaciem i jego przyjaciółmi do Reus, a miesiąc później... Miesiąc później dowiedziała się, że będzie miała Bruno. Obiecała sobie, że Marc nie dowie się o ich synku, a teraz? 

 Teraz budziła się w mieszkaniu piłkarza, razem z Bruno. Marc o wszystkim wiedział i uwielbiał swojego syna, nie mówiąc już o jego przyjaciołach i bracie.

 Wstała i ucałowała synka w czoło. Ubrała się i wyszła z pokoju, zostawiając uchylone drzwi. Wyszła do kuchni, gdzie natchnęła się na jej dawnego chłopaka. 

   - Hej - mruknęła cicho i usiadła na wysokim krześle przy wysepce. 

   - Cześć. Kawy? - zapytał, a ona skinęła głową. Po chwili dostała od Marca kubek ze swoją kawą. - Dziś dowiemy się co dalej? - dodał po chwili, opierając się łokciami naprzeciw niej. 

   - Dokładnie. Jeszcze raz dziękujemy za pokój - skinęła głową i upiła łyk. 

   - Przestań - machnął ręką. - Wiesz, że możecie tu zostać ile chcecie, prawda? 

   - Ale i tak dziękujemy - zmieszała się i spojrzała na zegarek. - Powinnam iść go już budzić - zauważyła i odłożyła kawę. Czas stał się dla niej zbawienny. Jakoś trudno było jej tak stać i rozmawiać na te tematy z Marciem. Jeszcze ją to krępowało.

***

 Proszę bardzo, jest ósemka, gdzie troszeczkę głębiej jest wyjaśniona ich przeszłość ♥  

Zapraszam również na nowy rozdział - ślad przeszłości.